Geçen gün komşularımız basit bir sorun;sofra bezi silkeleme yüzünden birbirine girdi.
İşin ilginci karısını sokak ortasında tekme tokat döven adam karısına bir başkasının müdahalesi karşısında 'Kadına el kaldırılmaz' diye bağırmasıydı.
Bana yalan söyleyenden nefret ederim, diyen adamın yalan söylemesine benziyordu.
Kadını kendi mülkü görünce; kendisinden başkasının şiddet uygulamasına tahammül edemiyor.
Mülkiyetin muhafazası gibi hukukta bir kural var.
Erkek kadını mülkiyetin muhafazası kapsamında, evlilik sözleşmesini de noter sözleşmesi olarak görüyor. ‘Nikah bir nevi bal gibidir. Kadın kocasının cariyesi gibidir.’
Erkeğin cariyesi!
Kadın sizin mülkiyetiniz ise bu size, bir mal gibi baktığınız, hırsızların iştahından onu koruyacak kollayacak, saklayacak,
hapsedeceğiniz, üretimden dışlayıp, dört duvar arasında kapatacağınız, dış dünya ile temasını kesebileceğiniz bir hak tanıyor. Asıl trajik olan da kadının kendisine biçilen bu role inanması ve kabul etmesi...
Bu bir kadını rehin alma kültürü…
Mülkiyetin muhafazası, ipotek ve haciz, rehin alma türü olarak kadınlar üzerinde her çeşidi farklı bir biçimde kullanılıyor. Köle olarak satılmasından,cariye olarak bakılmasından, kadının adı yok’a kadar…
Gelelim asıl konuya…
Mahallemizde iyi şeyler de oluyor.
Gerçekten uyanık, bilinçli, çağdaş bir insanın yapması gerekeni yapan bir annenin yaklaşımına tanık olduk.
Kızı bir delikanlıyı sevmiş. Nişanlamışlar! Her şey buraya kadar normal görünüyor.
Fakat ters giden bir şey var!
Damat adayı nişanlandıktan sonra nişanlısını sahip olunacak bir obje, edinilmiş bir mal gibi görme, mülk edinmenin bir başka biçimi gibi görmeye başlıyor.
Kızın her şeyine karışıyor, baskı uyguluyor. Kendi mülkü gibi gördüğü için onun bağımsız bir birey, özeli olamayacağını, bağımsız bir irade gösteremeyeceğini, özgürlük diye bir şeyi olamayacağını düşünerek her şeyine müdahale ediyor. Kızın psikolojisi bozuluyor.
Onun üzerinde hak iddia etmeye çalışıyor. Mülkiyetini muhafaza etme içgüdüsüyle hareket ediyor.
Daha şimdiden kıza hayatını çekilmez kılmaya başlıyor.
Kısaca kız huzursuz! Neredeyse pişman ama bir yandan da gelinlik giymek istiyor. Tam karar veremiyor. Evlenince düzeleceğini düşünüyor.
Kızın annesi durumu fark ediyor.
Kızıyla konuşuyor.
Fakat etkili olamıyor.
Damadı çağırıyorlar.
Bu arada salon tutulmuş. Davetiyeler dağıtılmış. Düğüne bir kaç gün var.
Kızın annesi her ikisini de bir psikologa götürüyor.
Psikolog her ikisini de dinledikten sonra 'Bu evlilik mümkün değil! Yürümesi imkansız!' Diyor.
Sonra...
Her şey iptal!
Olası bir kadın cinayetinin önüne geçilmiş oluyor.
Anneyi de kutlamak gerekiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder