Gayrimenkul Ofislerinde Ezber ve Klişeler

İnsanları hayvanlardan ayıran özellik nedir? Diye sorulduğunda bir çok doğru imiş gibi görülen farklı fikirler farklı ağızlardan telaffuz edilebilir.

Kiminin cevabı, düşünme yeteneğimizle,alet kullanma yeteneğimizle, zeka veya ilişkilendirme yeteneğimizle  açıklayabilirler. 


Hayvanlarında da düşündüğünü, alet kullandığını, zeki olduklarını ve ilişkilendirme yetenekleri olduğunu biliyoruz. Bunun çokça örneklerine hemen hemen hergün sosyal medyadan tanık oluyoruz.

Peki öyleyse gerçekten farkımız nedir?

Evet, farkımız şudur: Bütün canlılar organları kadar zekidirler. Ve fiziksel özellikleriyle zekaları doğru orantılıdır. İnsan zekasının bir kedi de, bir köpek de, bir zürafa da olduğunu düşünsenize? Bu zeka onların ne işine yarardı?


Bu nedenle doğadaki bütün canlılar kendi organlarıyla yaşamsal faaliyetlerini sürdürecek kadar zekaya sahiptirler. Biri diğerinden bu fizksel özelliği ile ayrışır. Kurnaz tilki,dünyanın en hızlı koşucusu çita, aslan, çakal ve sinsi yılanların karadaki hakimiyeti, balıkların sudaki üstünlüğü, kuşların havadaki üstünlüğü.


İnsanları ancak kendi aralarındaki farklılığını sorgulayabiliriz?

İnsanları iki şeklide özetleyebiliriz. 
Birinci kategoride olanlar yaşadıklarını, gördüklerini depolayan ama bunları işleme tabi tutacak, değerlendirecek, işleme tabi tutacak bir eğitim almadıkları için ilişkilendirme kuramayan, ezber üzerinden yaşayanlar. Bunların asla kendine özgü fikirleri olmaz. Tabi oldukları otoritenin ezberlerini otomatik olarak düşünmeden kendine mal ederler. Bir şey anlatacak olduklarında bu ezberler arkasına sığınır, daha çok hamasetle konuşurlar. Bilgili imiş gibi görünürler ama hepsi bu kadar! Bildiklerini paylaşamayan, kullanamayan insanlar da bu sınıftandır.
Ezber, ezber, ezber... Her şeyi ezber olan bir toplum. Eğitim bunun üzerine kuruludur. Ezberle, kopya ile sınıf geç, diploma al! Diplomalı cahil olarak bir etiket sahibi ol.

İkinci kategorideki insanlar ise; topladıkları, edindikleri bilgiyi işleme kapasitesi, ilişkilendirme(zeka) yeteneği gelişmiş olanlardır. Bildiklerini kullanan, paylaşan, ilişkilendiren insanlar gelişmenin yönünü de tayin ederler.

Başarı için ezberler telkin edilir. Ve bu ezberlerin mutlak kabulü ülke gerçeklerinden bağımsız olarak kabul edilir.
Düşünme yap! Denilir.
Sadece yap, uygula! Denilir.
Söylenenlere koşulsuzca inanılması istenir. Tartışma, sorgulama sevilmez. 
Sonunda Gayrimenkul Danışmanları çekip gider, ofisler kapanır.

Bir mahalle arası sokaktaki bakkalın değil cadde üzerindeki bir marketin süpermarket olma şansı vardır.
Eğer söylenenler yapılırsa mahallearası sokaktaki bakkalın da süpermarket olacağı fikrinde ısrar edilir. Bu teorik olarak mümkün iken pratikte bir mucize olmaksızın bu mümkün değildir. Fakat sureti haktan görünen bu anlayış itiraz kabul etmez. Her yerde her şekilde başarının mümkün olduğu ancak söylenenlerin yapılmasıyla mümkündür, denilir.
Ama Gayrimenkul Danışmanları sahaya inip 'patinaj' yaptığında kazın ayağının hiç de öyle olmadığını anlar, işe olan inançları sarsılır.

Neden gayrimenkul ofisleri bir Kuluçka Ofisler halini alamazlar?
Fark yaratacaksanız nasıl yaratacaksınız? Rakiplerinizi nasıl geçeceksiniz? Sürekli gelişen, değişen bu dinamik ortamda yenilikler üretmeden, yaratmadan kendinizi ve rakiplerinizi geçeceksiniz?
Fikirler pişirip, tartışıp, hayata geçirmeden nasıl yapacaksınız?


Oysa başarı sahanın doğrularını bir araya getirmekle olur. Teori dünyayı dolanırken saha zaten oradadır, yereldir, kendine özgülüğü vardır, keşfedilmesi, anlaşılması gerekir. Teori saha ile uyuştuğunda başarı gelir. Yaşanan doku uyuşmazlığının sebebi üzerinde kafa yormak gerekir.

İlişkilendirmeyi(zekayı) dumura uğratan, çalışmaz hale getiren, bloke eden bu anlayışın geldiği noktada sağlanan başarı bu ezberci eğitim sistemiyle bile ancak yüzde 15-20 dolayındadır. 


İsminin açıklanmasını istemeyen bir Gayrimenk Danışmanı anlatıyor:
Kiralık bina görüşmesi yapıyordum. Broker bana görüşmenin nasıl geçtiğini sordu? Ben de 'Çok iyi geçti' dedim. Bana müstehzi bir şekilde güldü. 'Sonuç' dedi. Ben de görüşme devam ediyor' dedim. Konu kapanmış görünüyordu. Daha açıklayıcı konuşmamamın sebebi onun leb demeden leblebiyi anlayacağını sandığım içindi. Meğerse bu bir espri konusu imiş. Ertesi gün eğitim toplantısında Broker, bir gün önceki görüşmeme atıf yaparak 'Bazı arkadaşlar görüşmelerinin çok iyi geçtiğini söylüyorlar. Sonuç ne? Sonuç var mı? Yok! Boşa vakit kaybetmekten başka bir şey değil. Zaman demek para demek.' Dedi ve arkasından bir sürü gereksiz laf etti ve ben de moral kalmadı. 

Neden böyle anlamsız, gereksiz, klişe, ezber sözcükleri peşi sıra söylediğini anlamıyordum. Hele şu 'Zaman demek para demek' klişesi, ezberi yok mu? 
Sanki zamanı gerektiği gibi, efektif kullanıyorlarmış gibi.

Şu Kibar Feyzo filmini bilirsiniz? Ağa rolündeki Şener Şen, köye gelen devlet ricali karşısında yardımcısı maraba İlyas Salman'a söylediği sözü hatırlarsınız: 'Soruyorum, soruyorum kullarımın hali nicedir, diye? Hep eyi eyi, diyorsunuz?'

'Görüşme çok iyi geçti' güya espri konusu oluyormuş!

Sonra ne oldu?

Mülk sahibi ile görüşmelerim devam etti. Sonunda  binayı portföyüme kattım. Yetki ile geldim Brokera söyledim.
'Kutlarım' diyerek beni tebrik etti. İkinci ayında kiraladım. Para hesabıma geçtikten sonra Brokerın karşısına geçtim: Ben ayrılıyorum, dedim. Ne oldu? Dedi. Benimle dalga geçtiniz, alay ettiniz? Dedim şaşırdı. Ne zaman? Dedi. Anlattım. Bozuldu, öyle demek istemediğini, yanlış anladığımı falan söyleyerek zevahiri kurtarmaya çalıştı ama kararımı vermiştim. 
Bana 'Eberleri bozan egoları da yıkar' dedi.