Hayber Gürsoy : Türkiye’nin fotoğrafı

4 Ağustos 2012 Cumartesi

Türkiye’nin fotoğrafı

Lüks otellerde verilen iftar yemekleri ve yapılan yardımların reklama dönüştüğü Türkiye’de, Adana’da çekilen bir fotoğraf her şeyi ortaya koyuyor. Adana’da bir anne çocuklarının karnını doyurmak için onlarla birlikte çöpten atık toplayarak geçimini sağlamaya çalışıyor.

Yüreğir’de bulunan TOKİ Aksantaş Konutlarında bulunan çöp konteynerinde atık toplarken fotoğraflara yansıyan 30 yaşındaki Y.Ç ve 3 çocuğunun çöpten atık toplarken görüntülenmesi lüks iftar sofralarında nutuk atanların ve ramazan yardımlarını şova dönüştürenlerin maskesini düşürür nitelikte. Yeni Adana gazetesinden Ömer Üney’in ramazan’ın 6. günü olan perşembe günü iftar vakti fotoğrafladığı aile Adana yerel medyasında tartışıldı. Yapılan tartışmalara rağmen aynı anne ve çocuğunun 3 gün sonra aynı yerde atık toplarken fotoğraflarının çekilmesi dikkat çekti.

İŞSİZLER ŞEHRİ ADANA

Eşinin kolunun kırık olması ve konuşamaması nedeniyle çalışamadığı için atık toplayarak geçimlerini sağladıklarını belirten anne Y.Ç, haberlerin ardından Yüreğir Belediyesinden sadece iki paket ramazan yardımı geldiğini ifade etti.

Adana’da yaşanan bu olayın münferit ya da tek bir aileye ait bir durum olduğunu söylemek sorumluluktan kaçmaktan başka anlam ifade etmiyor. Yıllardan beri uygulanan özelleştirme politikaları ile 40’ın üzerinde fabrikanın kapandığı Adana bir fabrikalar çöplüğüne döndü. Bu politikalar bağlamında Adana son yıllarda işsizlikte şampiyonluğu kimselere bırakmadı. Yıllarca romanlara bile konu olan Çukurova’nın bereketli topraklarında artık işsizler yetişiyor. Fotoğrafın çekildiği TOKİ Aksantaş Konutları eki bir fabrikanın yerine kuruldu. Sümerbank’ın tekstil fabrikasının olduğu yer özelleştirmeden sonra Akşantaş Tekstil fabrikası oldu. Daha sonra kapatılarak yıkılan fabrikanın yerine TOKİ konutları dikildi. Özelleştirmeler ile Sümerbank kapanmasaydı anne Y.Ç.’nin TOKİ konutlarında atık toplamak yerine o bölgede olan fabrikada çalışıp evine ekmek götürebilecekti. Özelleştirmelerin ardından o bölgede, bir Atatürk büstü üzerinde yazan ‘Her fabrika bir kaledir’ sözü bir de 30 yaşında bir annenin çocuklarına ekmek yedirebilme kaygısı ile sistemin ayıbı kaldı. (Cumali Akkaş/Adana\EVRENSEL)

Fotoğraf: Ömer Üney

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

Günün Fıkrası

Deli

1960'lı yıllar,Elazığ Akıl Hastanesinden her nasılsa 423 akıl hastası kaçar ve Elazığ'ın cadde ve sokaklarına dağılır.

O zamanın ünlü doktoru Mutemet Tazıcı hastanenin başhekimidir. 'Doktor bey,ne yapalım?' diye akıl danışırlar.

Mutemet Bey personeline;'Bana bir düdük verin ve arkama yapışarak gelin!'der.

Doktor önde birkaç personeli arkasında düt düt diye trencilik oynayarak Elazığ'ı dolaşırlar. Bütün deliler bu kuyruğa girip vagon olurlar. Hastaneye geldiklerinde sayı 612 kişidir...

Avukat 1

Zenginin biri ölümüne yakın, biri doktor, biri papaz, diğeri avukat olan üç yakın arkadaşını yanına çağırarak bir ricada bulunmuş.

- 300 bin dolar kadar bir tasarrufum var, bunu yanımda öteki dünyaya götürmek istiyorum. Ama kimseye de güvenemiyorum. Şimdi size 100'er bin dolar vereceğim. Bu paraları ne olur ben gömülürken kefenimin iç cebine koyuverin...

Adam ölmüş ve üç arkadaşı verdikleri sözü yerine getirmişler. Bir süre sonra doktor vicdan azabına yakalanmış. Diğer iki arkadaşını çağırarak onlara itirafta bulunmuş

- Hastanenin çok acil ihtiyacı vardı onun için 100 bin doların 20 bin dolarını hastaneye sarf ettim, kefene 80 bin koydum.

Papaz utana sıkıla mırıldanmış.

- Maalesef ben de aynı günahı işledim paranın yarısını kilisenin inşaatına ayırdım. Kefenin cebine 50 bin dolar koydum.

Avukat gülümsemiş.

- Ben sözümü aynen yerine getirdim, kefenin cebine 100 bin dolarlık çek koydum.

Avukat 2

George ve Harry balonda Atlantik Okyanusu’nu geçmektedirler. George Harry'ye döner ve “Biraz alçalıp nerede olduğumuzu anlayalım” der. Harry sıcak gazı biraz kısar ve balon alçalmaya başlar. George "Hala nerede olduğumuzu anlayamadım biraz daha alçalalım ve şu aşağıdaki adama soralım" der. Harry adama bağırır:

"Hey bayım nerede olduğumuzu söyleyebilir misiniz lütfen. "

Adam geri bağırır: "Bir balondasınız ve 100 metre yukardasınız"

George Harry'ye döner ve "Bu adam bir avukat" der.

Şaşırır Harry, "Nasıl anladın?" der.

"Çünkü" der George "Verdiği bilgi %100 doğru, fakat faydasız".

Avukat 3

Önemli bir iş için mülakat yapılacakmış. Bir matematikçi, bir fizikçi ve bir de avukat başvurmuş. Önce matematikçiyi içeriye almışlar ve bir masaya oturtup, sormuşlar:

“İki kere iki kaç eder?”

Matematikçi bir süre düşünmüş, önüne kâğıt kalemi almış, 10-15 sayfa doldurduktan sonra demiş ki: ''Eminim ki dört eder.''

Sonra fizikçiye aynı soruyu sormuşlar. Fizikçi de önce düşünmüş, sonra bir deney düzeneği kurmuş, sağa sola toplar fırlatmış. Yarım saat sonra : ''Yaptığım deneylere göre 3,9 ama 0,2'lik bir hata payı olabilir.'' demiş

En son avukatı almışlar içeri, sormuşlar soruyu. Avukat hiç düşünmeden etrafına sinsi sinsi bakmış ve sormuş:

''Kaç olmasını istersiniz?''

Avukat 4

Ceza davalarına bakan avukat bir arkadaşım anlatmıştı:

Yoksul bir babanın oğlu şoförlük yaparken ölümlü bir kazaya neden olmuş. Olayda tam kusurlu. Şoförün babası avukata başvurarak hukuki yardım istiyor. Arkadaşım adamın yoksulluğuna bakarak hiçbir ücret talep etmeksizin davayı takip ediyor.

Ancak bütün deliller aleyhte. Yapılacak bir şey yok. Şoförün mahkûmiyetine karar veriliyor.

Şoförün babası büroya gelerek yakınıyor.

“Yoksulluğun gözü kör olsun. Paramız olsa da iyi bir avukat tutsaydık bunlar başımıza gelmezdi.''

Avukat 5

Hayırsever vakıflardan birindeki çalışanlar şehrin en başarılı avukatından henüz herhangi bir bağış almamış olduklarını fark ettiler. Bağış toplama görevindeki kişi avukatı bağışta bulunması için ikna etmeye çalışıyordu:

“Araştırmalarımıza göre yıllık geliriniz en az 500.000 $. Ancak bugüne kadar hiç bir hayır işine bir kuruş bağışta bulunmamışsınız. O paranın bir kısmını bir şekilde topluma iade etmek istemez miydiniz?”

Avukat açtı ağzını:

“Önce, araştırmalarınız annemin uzun bir hastalıktan sonra ölmek üzere olduğunu ve hastane masraflarının onun yıllık gelirinin bir kaç kat üstünde olduğunu da gösterdi mi? Sonra, kardeşimin malul bir gazi, kör ve tekerlekli iskemleye mahkûm olduğunu? Ya da kız kardeşimin kocasının bir trafik kazasında öldüğünü ve onu üç çocuğuyla beş parasız bıraktığını?”

Görevli yerin dibine geçmişti.

Sadece:

“Hayır, hiç bir bilgim yoktu...” diye mırıldanabildi.

Avukat onun sözünü keserek devam etti:

“Pekâlâ, ben onlara zerre kadar para vermezken, size niçin vereyim?”