Şişli'de bir avize mimarı,sanat mühendisi Hayrabet usta…İşçiliğiyle harikalar yaratıyor…

Hayatı boyunca tek bildiği iş olan,yaşamını avizecilikten kazanan,mesleğine aşık Hayrabet usta anlatıyor... 

                                                                                                                               

‘Babam Narbey,1952-3 senesinde Sivas’ın Kangal ilçesinden İstanbul’a gelmiş. Geldiğinde Amerikan arabalarının kapı kolu imalatında çalışmaya başlamış. Sürekli tesviye işi yapıldığı için bu iş ona sıkıcı gelmiş.13-14 yaşlarında iken 6 ay sonra işten çıkıp Avizeci Garbis ustanın yanına girmiş. Askere gidene kadar burada çalışmış,asker dönüşü Garbis ustadan izin isteyerek kendi yerini açmış. Önce Gönül Sokakta,yani Tünel’de,arkasından Asmalımescit’te,Harbiye,Şair Nigar Sokak derken Çağlayan’a geçti.

‘Dükkan Harbiye’de iken 1976 yılıydı,babamın yanına çırak olarak girdim. Hafta tatillerinde,yaz tatillerinde babamın yanına gidip çalışırdım ama 1985’ten sonra tam zamanlı olarak çalışmaya başladım.Kendimi bu işin içinde buldum. Bizim işyerimiz değil de bir yabancı işyeri imiş gibi çalıştım. Çırak olarak girdim,kendimi yetiştirdim. El becerim vardı,yeteneğim vardı,işi sevdim,gönül verdim. Sonra kendi işim,düzenimi kurdum. 11 yaşında karşıya Feneryolu’na geçtik,evlendikten sonra  tekrar Şişli’ye döndüm.

‘Bir müşteri geldi. ‘Yap görelim.’ ‘Tamam,dedim. Beğenirsen alırsın,beğenmezsen almazsın.’  Ben de yaptım ama bir yandan da endişe ediyorum. Şimdi müşteriye götüreceğim. Ya almazsa…Para verir mi vermez mi,az mı verir,değerini bilmez mi? Malı alıp gelmeyelim,yeter ki beğensin,diye içimden geçiriyorum. Götürdüm,adam öve öve bitiremedi.  Bana bir zarf verdi açtım baktım,benim düşündüğümün tam iki katı. Senin için az bile,bu sanatın hakkı daha fazla eder,dedi. Mutlu oldum.

‘Müşteri bize hayal ettiğini söylemiş,hayalini satın alıp gitmiş!

‘Bazı müşteriler ne isteyeceğini bilir,bazıları bilemezler. Biz de derdini anlatamayan müşterinin evine,mekanına gider,yaşam tarzına bakarız,mobilyasından eşyasına kadar inceleriz,ondan sonra karar verir,fikrine yakın olanı tespit ederiz, çıkan sonuç genelde müşteriyi memnun eder.

 ‘Standart ürünlerin yanı sıra resim ya da proje ile gelen metal,bronz,paslanmaz demir ile ilgili bu konuda her işe cevap veririz. Bir ürün kağıt üzerinden çıkıp cisimleştiği zaman müthiş bir keyif ve zevk alıyorum. Bitmiş halini gördüğümde o gece sabaha kadar uyuyamam.

‘Severek yapmazsan bu işi yapamazsın.

 ‘Bir avizenin A’dan Z’ye her şeyini yapıyoruz. En az işçilikli olan 110 günde yapılıyor. Biz el işçiliğiyle sanat harikaları yaratıyoruz. Fabrikalarda yapılanlarla bizi bir tutuyorlar. Bu işe ilgi duyan,sanata saygı gösteren yok. Çocukluğumda sık sık duyuyordum: İyi ki varsınız,iyi ki bu işi yapıyorsunuz. Artık bu cümleler kurulmaz oldu. Bu yok oldu. Para sahipleri el değiştirdi. Eski İstanbul’da yaşayanlar kalmadı.

‘Yeni yetişen kimse yok.Daha kolay para kazanma yolları olduğu için emek vererek çalışmak insanlara zor geliyor.

‘Zamanın nasıl geçtiğini bilemezsiniz. Bir mola vereyim derseniz aklınızdakini unutur,bir daha toplayamazsınız.  Aklınızdakini yapana kadar açlığınız bile aklınıza gelmez. Bize,siz delisiniz,bu işle niye uğraşıyorsunuz,bu işten para kazanılmaz gibi laflar ediyorlar. İnatçıyım,inat ediyorum. Bunu yapamazsın diyen müşteri ya da kim olursa olsun inatlaşır,o işi yaparım.  Yapamazsın,dediklerinde daha çok azimle çalışırım. Bugüne kadar altından kalkamadığım bir iş olmadı.

Hayber Gürsoy

03.03.2012